Kate Sheppard (1847-1934) sufraxista
Houbo unha época na que os homes creían que as mulleres so existían para lles servir. Pensaban que as mulleres debían cociñar, limpar, coidar aos fillos e non ocuparse doutras cousas. Tamén creían que as mulleres debían usar roupa feminina, é dicir, vestidos longos e corsés moi axustados. Non importaba que esas prendas impediran moverse comodamente ou incluso respirar; a idea era que as mulleres estivesen guapas.
Era, tamén, impensable que as mulleres traballasen, que practicasen deportes ou que quixesen gobernar un país. Definitivamente todo esto era impensable. Nen sequera podían votar.
En cambio, Kate Sheppard creía que as mulleres debían ter os mesmos dereitos que os homes; é dicir, liberdade para expresar o que pensaban, de votar a quen quixesen e de usar roupa cómoda.
Un día, púxose de pé e dixo: "As mulleres deberiamos poder votar. E deberiamos de deixar de usar corsés. A xente sentíase conmocionada, indignada ou inspirada polas novas ideas radicais de Kate.
Ela e máis as súas amigas reuniron tantas firmas para a súa petición polo voto da muller que tiveron que pegar moitas follas de papel para formar un longo rolo que levaron ao Parlamento neozelandés e desenrolaron como unha longa alfombra. Os lexisladores quedaron coa boa aberta, Grazas a Kate, Nova Zelanda foi o primeiro país do mundo onde as mulleres obtiveron o dereito a votar (1893).
Texto Extraído de
Cuentos de buenas noches para niñas rebeldes de E. Favilli e F. Cavalo
