Lembrando a Aylan, a Eulet e á multitude de homes, mulleres e nenos que morren hoxe no Mediterráneo na procura dunha vida mellor lonxe da guerra e da pobreza. |
Cando a miña conciencia non deixaba de berrarme mentres lía os xornais e comezaba a pensar que este mundo xa non tiña remedio, tomei conciencia de que os que non teñen remedio son os nosos gobernantes posto que os cidadáns xa nos estamos organizando (Refugees Welcome, petición de Bryndis Bjorgvinsdottir en Facebook ...)
Ningún comentario:
Publicar un comentario